با نامه‌هایت بوی باران می‌فرستادی
بویی شبیه نان و ریحان می‌فرستادی
هر وقت تنهایی مرا اندوهگین می‌کرد
روز تولد می‌شدی، جان می‌فرستادی
در پاکتی که بوی باروت و شهادت داشت
با خاک‌های جبهه، ایمان می‌فرستادی
?
سر کرده‌ام با یک دهه پاییز، دور از تو
با روزهای سرد و دردانگیز، دور از تو
اردیبهشت از چشم‌هایم شرم خواهد کرد
مرداد هم، آذر و بهمن نیز دور از تو
در صفحه‌های خستة تقویم می‌میرند
مثل من از غصه‌ات لبریز، دور از تو
?
من خواب دیدم خانة ما مثل سنگر شد
در عکس‌هایت، هر چه تو یک جور دیگر شد
دستی تکان دادی و دور و دورتر رفتی
تصویرت انگاری به خون غلتید و پرپر شد
تو مثل یک نور سپید از پیش من رفتی
مثل کسی که ناگهان شکل کبوتر شد!
?
شکل کبوتر شد که پابرجا بمانی تو
مثل شکوه و آبی دریا بمانی تو
دور از تمام چشم‌های شور و بد ـ تنها
مثل نگینی سبز بر دنیا بمانی تو
شکل کبوتر شد که‌ای آباد، ای ایران
تا زنده است و زنده‌ای، زیبا بمانی تو